maandag 8 april 2013

Dag 10: Sagada - Baguio

Kukeluku, goeiemorgen! De jongens werden alweer gewekt door de hanen, geholpen door een hond en het alarm van een wagen. Na een lekker ontbijt verlieten we met spijt in het hart de prachtige natuur en de mooie rijstterrassen van de bergprovincie. Nog maar goed en wel vertrokken of de wegenwerken zorgden voor enige vertraging. Het was wel eens interessant om te zien hoe ze dit hier aanpakken. We hielden halt op een viewpoint op 7400 ft hoogte. Dit werd opgefleurd door een 4m hoge hulk en een eetkraampje. Er waren lekkere hapjes, o.m. carrot cake en een gebakje van rijst. Daarna reden we door naar Abatan. De beide Charlotten wilden ook hun rijkunsten demonstreren op de Filippijnse wegen, dus kropen ze even achter het stuur van het bagagebusje. 'How's my driving?' (iets die hier op elk voertuig vermeld staat met bijhorend nummer om eventuele klachten te vermelden.) Blijkbaar goed, want de bagage is zonder blutsen en builen toegekomen in Abatan. Daar kregen we de kans om de markt en de winkelstraat te bezoeken. Simon en Brecht wilden de plaatselijke specialiteiten proeven, dus deelden ze een pepertje tot groot jolijt van de Filippino's (filmpje beschikbaar op aanvraag). Water kon de brand niet blussen, evenmin de vele tranen, maar gelukkig schoot een vriendelijke marktkraamster hen te hulp met wat suiker. Nadat hun traantjes gedroogd waren en iedereen uitgelachen was, bezochten we het Rural Health Center naast de markt. Daar was een tandarts en een kamer voor family planning te vinden. Enkele kregen de kans om de controle van IUD (lees: spiraaltje) mee te volgen. Daarna bezochten we het Health Center van een baranguay (dit is te vergelijken met een dorp bij ons). Dit wordt geleid door een midwife (vroedvrouw) en een health worker. Deze health unit valt te vergelijken met Kind & Gezin bij ons. Dit is voornamelijk verantwoordelijk voor het begeleiden van de geboorte, de opvolging van de pasgeboren baby's, vaccinaties en family planning. Vooraleer we Abatan verlieten hebben we het Emergency Hospital bezocht. Dit is een primair staatsziekenhuis. We vervolgden onze lange weg naar Baguio door de mistwolken. Na een drietal uur rijden kwamen we toe in 'Home sweet Home', waar we warm ontvangen werden door pater Eugène. Nu gaan we verder genieten van onze heerlijke pizza. Tot morgen! (Yana, Bobo (aka Roeland), Jasmine en Laura)