Dag 12: Baguio

Stuutjes met chocoooo!!!!! Na het heerlijke ontbijt vertrokken we in 3 verschillende groepen naar onze stageplaatsen. Groep 1 vertrok naar Baguio General Hospital. Deze groep begon met het bezoeken van de enigste psychiatrische afdeling in de provincie. De 40 patiënten die ze daar aantroffen lagen op metalen bedden zonder matras, achter tralies. Een mentaal geretardeerd meisje zorgde voor akelig geschreeuw waardoor de afdeling meer als een gevangenis aandeed. Na de psychiatrie verlegden ze naar de radiologie waar het enige echotoestel uit het hele ziekenhuis te bewonderen was. De andere waren immers kapot, en er leek niet snel vervanging te komen. Verder bezochten ze nog vele afdelingen waar ze enkele goiters voelden, longontstekingen beluisterden en impressionante brandwonden zagen. Ook de surgery room passeerde de revue. Daar waren ze oa. getuige van een keizersnede. Hun eerste delivery was een feit. Helaas bleven de talrijke natuurlijke bevallingen die hen beloofd waren achterwege. Hopelijk hebben de anderen morgen meer geluk. Groep 2 had de mogelijkheid om het operatiekwartier van het Sacred Heart Hospital te bezichtigen, niet alleen uitgerust met scrubs, maar ook met sexy slippers. Daar waren 3 operaties aan de gang: bij een eerste vrouw werd de baarmoeder en appendix verwijderd, bij een volgende vrouw ging het ook om een baarmoederverwijdering, maar deze bevatte een indrukwekkende vleesboom ter grootte van een kleine meloen! Bij een derde patiënt vermoedde men een tumor bij de dikke darm, dus verwijderde men uit voorzorg een groot stuk dikke darm. Opvallend bij al deze operaties was dat er heel veel personeel bij het gebeuren betrokken was, al dan niet met Iphone en fototoestel. Het was ook even schrikken toen een patiënte midden in haar operatie begon te brabbelen, toch had de anesthesist er alle vertrouwen in. Ze had meer aandacht voor de spelletjes die ze aan het spelen was op haar smartphone. Open chirurgie is hier veel populairder ten opzichte van een kijkoperatie, wegens de financiële voordelen. Groep 3 mocht een voormiddagje meedraaien op de emergency room. Op het eerste zicht leek het nogal chaotisch, maar bij nader inzien had iedereen zijn plaats en zijn taak. Ze werden vriendelijk onthaald door de mensen van de 3 onderdelen van de ER: pediatrics, medicine en minor surgery. Het kwam nogal traag op gang, maar druppelsgewijs kwamen de patiënten binnen. Het ging van brandwonden tot neusbloedingen, grote (snij)wonden en diarree. Wat hen zo opviel was enorme verhouding verplegend personeel versus patiënten, het Filippijnse werktempo (lees: traag), en de verwarring die ontstond door het ontbreken van elektronische dossiers. Van één dame was het vorige dossier verdwenen en zo had iedereen zijn eigen versie van haar medische geschiedenis. 's Middags konden groepen 2 en 3 hun buikje vullen met kip en rijst in de ziekenhuiskantine. Groep 1 kon smullen van de pizza's van Pizza Hut. Daarna trokken we naar Saint-Louis University waar we collectief een lecture volgden over de Filippijnse gezondheidsstatus en -zorg. Hierna volgde een lange pauze die volledig in beslag genomen werd door het nemen van groepsfoto's in labojas. Het was een moeilijke bevalling (dan toch nog). Na de pauze gingen we door met een lecture over MOMFI, gegeven door Mark en Bryan (de 2 Filippino's die ons de hele reis vergezelden). MOMFI staat voor Medical Outreach Missions Foundation, Inc. Het valt het best te vergelijken met een soort binnenlands Artsen Zonder Grenzen. Een deel van de opbrengst van de wekelijkse broodmaaltijd werd hier officieel overhandigd aan de organisatie. 's Avonds konden we al onze ervaringen in groep uitwisselen. Over de rest van de avond kunnen we kort zijn: Frietjes van de paters!!!!! (Justien, Aurelie, Lars en Laure)