Dag 16: Manila Dag 1

Rice/rise and shine, Na een heerlijke nacht in een luxe verblijf stonden we op voor een lekker ontbijt. Daarna vertrokken we met de bus, met deugddoende airco, naar de kerk van Quiapo. Tijdens de busrit vertelde een vriendelijke Filippino ons iets meer over Manila. Zo kwamen we te weten dat Manila, de hoofdstad van de Filippijnen, een deel is van Metro Manila (bestaande uit 16 steden). Tevens is het ook de dichtst bevolkte stad ter wereld, wat de grote vervuiling en smoglaag verklaard. Vandaag was het er een tropische 36°C en erg vochtig. Aangezien zo'n 20% van de katholieken (+/- 10 miljoen mensen) hier op zondag naar de kerk gaan, was het bij aankomst erg druk in Quiapo. De kerkgezangen galmden over het plein en enkele lefgozers baanden zich een weg doorheen de mensenmassa om eens binnen te kijken. Het interieur was traditioneel, al was de donker getinte Jezus ietwat verbazingwekkend. Na dit christelijk moment begaven we ons naar de aanpalmende markt. Hier vielen vooral de vele bedelaars op, die het contrast tussen arm en rijk duidelijk maakten. Na deze tussenstop zetten we onze tocht verder naar het oude deel van de stad: Manila Intramuros. In dit oude stadsdeel bevindt zich Fort Santiago. Dit fort werd gebouwd door de Spanjaarden in de tijd dat de Filippijnen nog een Spaanse kolonie was. Het werd gebruikt als verdedigingspost tegen de Amerikanen, die het land wilden overnemen. De stad werd na WOII plat gebombardeerd, waarna het gerestaureerd werd als monument. Na deze boeiende voormiddag begonnen onze maagjes te knorren, dus stopten we bij 'The House that Fried Chicken built'. Hier kregen we een all-you-can-eat lunch. Toen gingen we verder naar de afvalberg Payatas. Hier werd de schrijnende armoede in de Filippijnen nog duidelijker. De mensen leven hier van verwerkt afval dat ze verkopen. Enkelen van ons kochten de lokale afvalwinkel leeg, en kwamen buiten met o.a. tassen, pennenzakken, toiletzakken,... Vervolgens bekeken we de niet zo welriekende afvalberg van dichterbij. Deze berg is gelaagd opgebouwd, uit afval en aarde. Hierdoor groeide er gras op de afvalberg. Enkele delen van de afvalberg waren afgesloten wegens instortingsgevaar; zo was er begin de jaren 2000 een instorting waardoor er honderden mensen bedolven raakten en stierven onder het afval. Om deze mensen in gedachtenis te houden was er ook een gedenkmuur opgericht. Het was toch raar om na deze beklijvende ervaring op onze chique bus terug te keren naar ons luxe verblijf om een lekker maal te nuttigen. Wij konden het afval achter ons laten, maar voor de bewoners van de Payatas is dit dagelijkse, harde realiteit. Ingat! (Take care) Ruben, Aurelie en Yana