Dag 8: Banaue - Bontoc - Sagada

Dag thuisfront, vandaag was een feest voor de vroege vogels onder ons: we mochten al om 6u30 naar het ontbijt! Reeds om 5u werden we gewekt door de gezellige bedrijvigheid van de plaatselijke markt met bijbehorende kraaiende hanen. Na het ontbijt was er nog even tijd voor de obligate groepsfoto bij het hotel, om dan rond 7u richting Bontoc te vertrekken. Na een korte tussenstop met mooi uitzicht over de prachtige rijstvelden kwamen we aan in Bontoc, waar een plaatselijk festival aan de gang was. De stoet waar we zo vroeg voor uit de veren moesten was jammer genoeg al afgelopen. Gelukkig konden we nog genieten van enkele optredens van traditioneel geklede inwoners uit verschillende regio's. Hierna kuierden we nog even langs kleurrijke kraampjes. Daar werden we een beetje overwelmd door de vele geuren van het fruit, de uitlaatgassen, de gerookte vis en het vlees (inclusief vliegen). Ook werd nog eens bewezen dat de Filippijnen creatief met materiaal kunnen omgaan. Ze verzamelden lege flessen die ze dan vullen met afval om er eco-bricks mee te maken. De fundering voor een slangvormige bank was reeds gelegd. Enkele kindjes amuseerden zich ook met kleurrijke kuikentjes en vogeltjes in mini-kooitjes. Aangezien de kuikentjes ons er niet echt eetbaar uitzagen, begonnen we dan met onze zoektocht naar iets lekkers. Er was ons vooraf beloofd dat we een fastfoodrestaurant zouden tegenkomen, maar dat was blijkbaar verdwenen. Al bij al slaagden we er allemaal nog in ons buikje te vullen. Toen het warmste moment van de dag voorbij was bezochten we ook het Bontoc General Hospital. Een zeer proper en goed georganiseerd secundair ziekenhuis. De kinderafdeling was rijkelijk versierd met allerlei tekeningen. Daar zagen we onder andere een pasgeboren kindje met een hazenlip. Ook was er een speciale afdeling voor adolescenten, iets wat we voordien nog niet gezien hadden. Er werd in dit hospitaal rekening gehouden met de wensen van iedereen. Zo waren er een paar 'deluxe rooms' met eigen tv, badkamer en ventilatie. Speciaal was ook nog de aparte ruimte waar mishandelde vrouwen en kinderen dag en nacht terecht kunnen. Het was mooi om te zien dat er ook aan hen gedacht wordt. Na dit aangenaam bezoek namen we nog een kijkje in het Bontoc museum, opgericht door een Belgische zuster die de plaatselijke gebruiken en voorwerpen niet verloren wilde laten gaan. De foto's over de stamoorlogen ten tijde van onze wereldoorlogen maakten een diepe indruk op ons. De koppensnellers hakten het hoofd van hun vijanden af en poseerden trots met deze trofee op de foto. Buiten konden we ons helemaal inleven in het vroegere Filippijnse leven. Zo was er een authentiek dorpje nagebouwd, de plaatselijke variant van Bokrijk. Na deze warme, uitputtende dag (niet om jullie jaloers te maken: 35°C) zochten we verkoeling in de bus naar Sagada. De motor dacht er echter anders over, na een kwartiertje zag hij de steile helling niet meer zitten en besloot ons in de steek te laten. Dapper zetten we de tocht te voet aan. Sophie en Lars hadden na al dat stappen pijn aan hun voetjes en besloten het plaatselijk vervoer ook eens uit te testen. De opmerkzame wandelaars onder ons hadden al opgemerkt dat de lucht vrij stoffig was, plots zagen we enkele rookpluimen opstijgen. We wilden meteen onze brandweerkunsten bovenhalen, maar een voorbijrijdende Filippijn verzekerde ons dat het om gecontroleerde brandjes ging, bedoeld om extra vruchtbare grond te bekomen. Na een dag vol sensatie kwamen we in ons verblijf in Sagada aan, waar sommigen genoten van het eten, anderen iets minder. Om 22u verplichtte de plaatselijke avondklok ons om in ons bedje te kruipen, iets waar we ze stiekem wel dankbaar voor waren. Slaapzacht! (Lore en Annelies)