'S ochtends bezochten we het Veterans Regional Hospital, een tertiair ziekenhuis in Bayombong. Vergeleken met het secundair ziekenhuis in Lagawe had het Veterans Regional Hospital een meer uitgebreide infrastructuur. Het was tevens een plaats waar verpleegsters, vroedvrouwen en artsen een opleiding genoten. Alhoewel het ziekenhuis een capaciteit heeft van 200 bedden, is er een permanente overbevolking waardoor patiënten op eigen verzoek op de gang lagen. Dit probleem hield het bestuur echter niet tegen om op de vierde verdieping een ruime, gekoelde ruimte relatief onbenut te laten.
De patiënten worden ingedeeld in twee groepen, deze met en zonder een ziekteverzekering (Philhealth). Deze laatste groep heeft het heel moeilijk om de kosten van de zorgen te bekostigen. Hierdoor moet het ziekenhuis vaak beroep doen op politieke en liefdadigheid steun om uit de kosten te geraken.
Terwijl we onderweg dooreengeschud door de Filippijnse wegen of wat er voor moest door gaan, vielen onze ogen op lokale festiviteiten in Aguinaldo. Het bleek om een volksfeest te gaan met kraampjes en sportwedstrijden (volleybal, basketbal en armworstelen. We werden er hartelijk ontvangen en onmiddellijk op het podium uitgenodigd.
De rest van de dag bezochten we twee primaire ziekenhuizen in Aguinaldo en in Mayoyao.
Wat ons vooral opviel was dat beide ziekenhuizen heel proper en hygiënisch waren, maar dat ze door een gebrek aan middelen erg beperkt waren in hun hulpverlening ook was hun capaciteit zeer beperkt (zo'n 15 bedden). Bovendien lag het ziekenhuis in Mayoyao aan de top van de berg, wat de toegang tot het ziekenhuis niet vergemakkelijkt.
(Matthias en Brecht)
'S ochtends bezochten we het Veterans Regional Hospital, een tertiair ziekenhuis in Bayombong. Vergeleken met het secundair ziekenhuis in Lagawe had het Veterans Regional Hospital een meer uitgebreide infrastructuur. Het was tevens een plaats waar verpleegsters, vroedvrouwen en artsen een opleiding genoten. Alhoewel het ziekenhuis een capaciteit heeft van 200 bedden, is er een permanente overbevolking waardoor patiënten op eigen verzoek op de gang lagen. Dit probleem hield het bestuur echter niet tegen om op de vierde verdieping een ruime, gekoelde ruimte relatief onbenut te laten.
De patiënten worden ingedeeld in twee groepen, deze met en zonder een ziekteverzekering (Philhealth). Deze laatste groep heeft het heel moeilijk om de kosten van de zorgen te bekostigen. Hierdoor moet het ziekenhuis vaak beroep doen op politieke en liefdadigheid steun om uit de kosten te geraken.
Terwijl we onderweg dooreengeschud door de Filippijnse wegen of wat er voor moest door gaan, vielen onze ogen op lokale festiviteiten in Aguinaldo. Het bleek om een volksfeest te gaan met kraampjes en sportwedstrijden (volleybal, basketbal en armworstelen. We werden er hartelijk ontvangen en onmiddellijk op het podium uitgenodigd.
De rest van de dag bezochten we twee primaire ziekenhuizen in Aguinaldo en in Mayoyao.
Wat ons vooral opviel was dat beide ziekenhuizen heel proper en hygiënisch waren, maar dat ze door een gebrek aan middelen erg beperkt waren in hun hulpverlening ook was hun capaciteit zeer beperkt (zo'n 15 bedden). Bovendien lag het ziekenhuis in Mayoyao aan de top van de berg, wat de toegang tot het ziekenhuis niet vergemakkelijkt.
(Matthias en Brecht)
Even nieuwsgierig: Staat het nieuwe x-ray toestel van Mayoyao nog altijd ongebruikt?
BeantwoordenVerwijderen